با این همه حتی بهترین ساعت‌های اتمی نیز ممکن است در هر ماه به اندازه یک نانو ثانیه دچار خطا شوند. اما در سویی دیگر، ساعت‌های نوری از دقت بالاتری برخوردارند. عملکرد این ساعت‌ها مشابه ساعت‌های اتمی است اما این ساعت‌ها نوسانات اتم‌ها یا یون‌هایی را اندازه می‌گیرند که در فرکانسی در حدود ۱۰۰ هزار برابر بالاتر از فرکانس امواج ریزموج در ارتعاشند، این یعنی سرعت و دقت بالاتر. این دقت بالا از عوارضی نیز برخوردار است، پیچیدگی را افزایش داده و از این رو احتمال از کار افتادگی آنها افزایش پیدا می‌کند. این به آن معنی است که ممکن است این ساعت‌ها نتوانند برای دو روز زمان را نشان دهند. از این رو ساعت‌های نوری هرگز به عنوان گزینه‌ای کاربردی برای حفظ زمان مطرح نبوده‌اند.
اما دانشمندان موسسه اوزان و مقادیر ملی در آلمان سیستمی جدید را تشریح کرده‌اند که می‌توان به واسطه آن از ساعت‌های نوری بهره برد. برای جبران دوره از کار افتادگی ساعت‌های نوری امروزی، محققان قطعه‌ای از ساعت‌های اتمی موجود در بازار به نام میزر را با یک ساعت شبکه نوری استرونتیوم ترکیب کردند. میزر می‌تواند زمان از دست رفته در زمان از کار افتادگی ساعت‌های نوری را جبران کند.
دانشمندان این سیستم ترکیبی ساعت را برای ۲۵ روز فعال نگه داشتند و دریافتند خطای زمانی در این سیستم طی این مدت کمتر از ۰٫۲۰ نانوثانیه بوده است. به بیانی دیگر اگر این سیستم از آغاز جهان هستی روشن می‌شد تا به امروز و طی ۱۴ میلیارد سال تنها ۱۰۰ ثانیه عقب مانده بود، این یعنی دقتی ۱۰۰ برابر بهتر از یک ساعت اتمی. این دستاورد به آن معنی است که می‌توان زمان بیشتری را درون یک ثانیه گنجاند که شاید در فعالیت‌های روزمره به چشم نیاید، اما دقت در فعالیت‌های اقتصادی و بانکی افزایشی قابل توجه خواهد‌یافت. با این همه محققان می‌گویند تا زمانی که بتوان ثانیه SI را باز تعریف کرد، ۱۰ سال دیگر در پیش است زیرا باید تمامی انواع موجود ساعت‌های نوری بررسی و ارزیابی شوند و بهترین آنها برای انجام اینکار مورد استفاده قرار گیرند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریه ی Optica منتشر شده است.
منتشر شده از سایت علمی بیگ بنگ
درباره این سایت